Przyjaciel, dobry przyjaciel... to najlepsze, co jest na świecie

Przyjaciele biorą innych na poważnie, ponieważ sami siebie biorą na poważnie. Nie oczekuj od innych, że są tu po to, aby wypełnić twoją wewnętrzną pustkę. Powinieneś wytrzymywać z sobą samym i mieć jakieś zainteresowania.

Zadaj sobie pytanie: co takiego sobą prezentuję, jakie mam cechy i umiejętności, które mogę wnieść do przyjaźni, która może dać radość innemu człowiekowi?

Jak to zrobić: Zapytaj innych ludzi, co lubią w tobie i poproś ich o szczere odpowiedzi. Określ przynajmniej 5 cech, które cenisz sam u siebie. To jest twoja baza kapitałowa do zawierania przyjaźni.

Z prawdziwymi przyjaciółmi masz ten sam system wartości. Łączy cię ten sam system. Macie wiele punktów wspólnych i jesteście sobie równi. Wtedy nie bardzo przeszkadza, jeżeli różnią Was pieniądze, status społeczny, wiek, wykształcenie lub temperament. Jeżeli jeden ma w jakimś obszarze więcej do powiedzenia niż inny, powinno się to przez talent wyrównać, który tylko ten drugi w związek może wnieść.

Jak to zrobić: Sprawdź swoich najlepszych przyjaciół: gdzie uzupełnia cię najlepiej dany przyjaciel? Kto potrafi najbardziej docenić twoje dobre cechy?

Co, jeżeli jakiś przyjaciel powie, myśli lub zrobi coś nieprzemyślanego, lub złego? Czy słowo krytyki narazi waszą przyjaźń na szwank? Prawdziwa przyjaźń wymaga równowagi pomiędzy szczerą bezpośredniością i taktowną powściągliwością.

Jak to zrobić: Bądź sobą. Połącz szczerą wypowiedź zawsze z tym, że sam robisz błędy i też możesz się mylić. Dawaj rekomendacje, nigdy „dawane w dobrej wierze” polecenia.

Nikt nie lubi plotkarza lub plotkary w roli przyjaciela. Przyjaźń jest czysto prywatną sprawą, która wymaga dyskrecji. To, czego dowiesz się w zaufaniu, powinieneś traktować jako tajemnicę.

Jak to zrobić: Nie plotkuj o zdarzeniach, które dotyczą twoich przyjaciół. Nie kuś swoich przyjaciół, aby zdradzali ci intymne szczegóły z ich związków lub wewnętrzne sprawy firmowe. I wzajemnie – oszczędź tego swoim przyjaciołom.

Także w przypadku przyjaciół masz prawo do odgradzania się. To dotyczy aspektu czasowego, przestrzennego i merytorycznego. Dobrzy przyjaciele nie muszą być do siebie przyklejeni i robić wszystkiego razem. Nie daj się zaprzęgnąć do czegoś, czego nie aprobujesz. Nie daj się wciągnąć w podchody. Nie zadręczaj innych twoimi życzeniami, planami i przekonaniami.

Jak to zrobić: Kto jest aktywną częścią twojej przyjaźni. Przejmij z własnej inicjatywy raz inną rolę, aby zachować równowagę. Właściwy dystans utworzy się wtedy sam.

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie: kiedy stracimy pracę, kiedy mamy problemy z dzieckiem, kiedy jesteśmy chorzy, bezradni lub przeciążeni. Dobrzy przyjaciele przeżywają razem z nami te złe chwile.

Jak to zrobić: Nie możesz rozwiązać wszystkich problemów twoich przyjaciół. Ale możesz być przy nich w ciężkich chwilach – ale nie nachalnie. A jeżeli ty musisz skorzystać ze wsparcia przyjaciół, zadbaj o możliwie szybkie odwzajemnienie przysługi, współmierne do udzielonej przez nich pomocy.

Nie obiecuj przyjaciołom czegoś, czego nie będziesz mógł dotrzymać. Daruj sobie ogólnikowe propozycje („zawsze możesz na mnie liczyć!”). Miej zasadę: „Nie obiecuj. Dotrzymuj”. Bądź w przyjacielskich przysługach szczególnie poprawny.

Jak to zrobić: Telefonuj regularnie, umawiaj się, bierz udział w życiu innych. Nie wykorzystuj przyjaciół, jeżeli ci coś pożyczyli. Uzgodnij datę i oddawaj to niezawodnie.

Każdy człowiek ma słabości. Nawet najlepsi przyjaciele popełniają gafy. Przechodź nad małymi irytacjami pogodnie i śmiej się z siebie samego. Jeżeli coś cię urazi, powiedz to i daj sobie już z tym spokój. Utrzymuj rozmowy w pogodnym tonie. Nie narzekaj zbyt wiele. Zadbaj o to, by przeżyć wraz z przyjaciółmi wiele pogodnych chwil.

W języku arabskim „wali” znaczy nie tylko “przyjaciel”, ale też „święty”. Prawdziwa przyjaźń powinna być dla Ciebie świętością. Zasługuje na szczególną pielęgnację i wdzięczność. Ten, kto jest wdzięczny z całego serca, czuje się człowiekiem bogatym. Nadawaj tej wdzięczności ciągle zewnętrzny wyraz.

Jak to zrobić: Stwórz „magazyn wdzięczności” dla twoich przyjaciół i notuj, co im zawdzięczasz. Przy następnym spotkaniu podziękuj im albo dodaj takie podziękowanie do życzeń urodzinowych itp. W czasie wspólnego posiłku wznieś toast „za mojego wspaniałego przyjaciela” i opowiedz o tym wydarzeniu, które zachowujesz we wdzięcznej pamięci.

Dobry przyjaciel nas uskrzydla. Rozejrzyj się wkoło. Kto spośród twoich przyjaciół motywuje cię do dalszego rozwoju? Kto popierał twój wcześniejszy rozwój i dodawał ci odwagi do robienia zmian?

Jak to zrobić: przejrzyj swój spis telefonów i narysuj mały symbol anioła przy tych ludziach, do których mogłeś zadzwonić w ciężkich czasach i od których otrzymałeś wsparcie, pocieszenie i ofertę pomocy. Ludzie, którzy nie robią ci żadnych zarzutów – to są twoi aniołowie, twój największy skarb!